BALKAN KIZI

Kalbi kırık, gönlü yorgun çıkmıştım yola
Az uzakta bekliyordu Saraybosna
Üsküp’e varmıştım, köprüde onu gördüm
Tuna nehri taştı birden, ben o an öldüm.

Yapma bunu yapma Balkan kızı
Ateşe atma bu yalnızı
Olacak iş mi, hele şimdi, hayda
Gözleri yeşil, kumral saçı
Çiçek açmış Balkan kızı
Oluverdim aşığın valla

Tuna nehri akmam diyordu en başında
Yaralı gönlümü yormam bu yaşında
Ama sonra esti rüzgâr zaman durdu
Kendi etti kendi buldu, kalp harap oldu.

Bir gün öyle, bir gün böyle dolandım durdum
Varna’ya varırsam unuturum sandım
Gece gündüz bekledim de yine gelmedin
Tuna nehri şahidimdir beni sevmedin