BALZAMİN
ADOS
Ben ağlamam, gökyüzünün gözyaşlarını alırım arkama
Birileri seni anarken duymuş beni, bunlar hep safsata
Düşlerimizi yaktığımız görülmedi, gömüverdik tastamam
Sen farkında değildin, bendim düştüğümde sana yaslanan
Yüzyıllık nöbette gibiyim beklemenin büyüsüne aldanan
Belki "boşuna" diyecekler, gelmeyecek bunlar hiçbir anlama
Çınlıyorken şu kulaklarımda bol yankılı şekerli kahkahan
Şarkıların zehirli illüzyonunda tesellileri harcamam
Hâlim yok kalbimin kabul ettiğini bi' çırpıda atmaya
Omzumun hizasında gözlerin var gerek yok ileriye bakmaya
Nasıl da heves eder insan bazı denizlere sonsuz batmaya
Umutsuz kalmaya, suratını asmaya
Kollarını kavuşturan çaresizlik yayılmış anlara
Her taraftan bir sızı saldırıyor dağlara
Zihninin dehlizlerine kazınmış bi' kavga var
Yosun olsan sarılırdın taşlara
Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar, yok elimi tutan
Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şuan, kabul mü duam?
Git buradan, dizlerimize varan karanlığın ortasından
Anlamı yok fırtınaları cebimde tutmanın gerçeğin sofrasında
Böyle insan kayar gider, uzaklaşır birden ben noktasından
Söyleyin onlara, kendine küsen insanlardan korkmasınlar
Ne zaman bir satır karalarsam biri çıkıp gelir notlarımdan
Sımsıkı saracak sanarken elleri uzanıp yakalar kollarımdan
Kurtulmaya isteğim mi yok gücüm mü? Bilmem, yine zorlarım da
Sonunda kendimi bulurum üşüyorken yalnızlığın ormanında
Ay tutulmuş, dil tutulmuş balzamin koklayınca
Ah, yanıyor esaretimin alevlerini okşadıkça
Hiç var olmamış gibi geldiğin oluyor
Ne yalan söyleyeyim hiç olmadıkça
Ben boşlukları doldurmaya divaneyken bütün dünya voltasında
Kim dedi "İnsan yerine koymasınlar"?
Bir veda sayıyorum bunu, beni sormasınlar
Kim isterse o hoş kalsın, beni yormasınlar
Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar, yok elimi tutan
Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şuan, kabul mü duam?
Birileri seni anarken duymuş beni, bunlar hep safsata
Düşlerimizi yaktığımız görülmedi, gömüverdik tastamam
Sen farkında değildin, bendim düştüğümde sana yaslanan
Yüzyıllık nöbette gibiyim beklemenin büyüsüne aldanan
Belki "boşuna" diyecekler, gelmeyecek bunlar hiçbir anlama
Çınlıyorken şu kulaklarımda bol yankılı şekerli kahkahan
Şarkıların zehirli illüzyonunda tesellileri harcamam
Hâlim yok kalbimin kabul ettiğini bi' çırpıda atmaya
Omzumun hizasında gözlerin var gerek yok ileriye bakmaya
Nasıl da heves eder insan bazı denizlere sonsuz batmaya
Umutsuz kalmaya, suratını asmaya
Kollarını kavuşturan çaresizlik yayılmış anlara
Her taraftan bir sızı saldırıyor dağlara
Zihninin dehlizlerine kazınmış bi' kavga var
Yosun olsan sarılırdın taşlara
Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar, yok elimi tutan
Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şuan, kabul mü duam?
Git buradan, dizlerimize varan karanlığın ortasından
Anlamı yok fırtınaları cebimde tutmanın gerçeğin sofrasında
Böyle insan kayar gider, uzaklaşır birden ben noktasından
Söyleyin onlara, kendine küsen insanlardan korkmasınlar
Ne zaman bir satır karalarsam biri çıkıp gelir notlarımdan
Sımsıkı saracak sanarken elleri uzanıp yakalar kollarımdan
Kurtulmaya isteğim mi yok gücüm mü? Bilmem, yine zorlarım da
Sonunda kendimi bulurum üşüyorken yalnızlığın ormanında
Ay tutulmuş, dil tutulmuş balzamin koklayınca
Ah, yanıyor esaretimin alevlerini okşadıkça
Hiç var olmamış gibi geldiğin oluyor
Ne yalan söyleyeyim hiç olmadıkça
Ben boşlukları doldurmaya divaneyken bütün dünya voltasında
Kim dedi "İnsan yerine koymasınlar"?
Bir veda sayıyorum bunu, beni sormasınlar
Kim isterse o hoş kalsın, beni yormasınlar
Gözlerimin uçurumuna süzülüyor arsız duman
Felaketin ansız yutar, yok elimi tutan
Yak sigaranı göğsümüzün içine dolsun zaman
Balzamin açsın şuan, kabul mü duam?
