KADIKÖY

Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen, ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy'de yağmurlu bir bahçeden
Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
Yüreğim kurtulsa da yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bi' daha Kadıköy'den
Geçmem bi' daha Kadıköy'den

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bi' göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam, ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bi' daha Kadıköy'den
Geçmem bi' daha Kadıköy'den

Ey, akşam vapuru, sana mı kalır dünya?
Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bi' daha Kadıköy'den
Geçmem bi' daha Kadıköy'den

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbette bi' göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam, ne sen gitsen

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bi' daha Kadıköy'den
Geçmem bi' daha Kadıköy'den