KELEBEKLER

Tek kurtuluş yolu günbatımına doğru
Yok elinden tutan, yardımına koşan
Kendinden başka kimseyi düşünmeyen insanlardan kurtulsan yeter
Nere ne fark eder?

Ömrü kısa renkli kelebekler gibi, ateşe uçarız belki
Yoksun bir umut, bizim olacak
Eğer bir gün geri dönmek istersen
Çok uzaklara gidememişsen olur

Ama ben aniden
Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama

Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama

Gökyüzü nasıl güzel
Uçarken görecekler bizi
Bizi sarıp, sarıp, sarıp, sarıp, sarıp;
Rüzgara verecekler ikimizi

Bu sabahların ardından
Eşsiz bir düşüş, bize kalan
Eğer o gün beni istememişsen
Bunu çok sonra görebilmişsen olur

Ama ben aniden
Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım
Yokluğuna, boşluğuna
Umutsuz bir melodrama

Kaybolurum, kendimi unuturum
Ama alışırım, yine de karışırım

Eğer bir gün beni görmek istersen (Yokluğuna, boşluğuna)
Çok uzaklara gidememişsen olur (Umutsuz bir melodrama)

Eğer o gün beni istememişsen (Yokluğuna, boşluğuna)
Bunu çok sonra görebilmişsen olur (Umutsuz bir melodrama)

Eğer bir gün beni görmek istersen (Yokluğuna, boşluğuna)
Çok uzaklara gidememişsen olur (Umutsuz bir melodrama)