KIRILGAN

Yokuşa sürdün aşkı
Kopardın aşkın kanadını
Uçmaz oldu gönlüm
Hasretten yaralı.
Sen orada, ben burada
Gönüller paramparça
Sen orada, ben burada
Bin bir parça.
Ne söylesen kırılır kalbim
Ne söylemesen iflah olmaz diyorum
Bu gönül yarası.
Bir bayram daha geçti, buralardan
Pamuk şekeri gibi değil zaman
Erimiyor ki canım, erimiyor bazen.
Ne kadar büyüdüm desem
Ne kadar yol aldım desem
Bir o kadar çocuk, masun
Kırılganım, yolum uzun.
Ne kadar yoruldum desem de
Ne kadar üzüldüm desem de
Dağ gibi dururum
Belli etmem, kimselere.
Hasretin, döndürdü beni deliye
Oysa, alışmalı insan böyle şeylere
Biraz büyümeli, öğrenmeli, gülüp geçmeyi.