MECNUN

Sonbahar döküyor yapraklarını
Artık sır gibi saklasan ne olur ne değişir
Eninde sonunda hüzüne dönüşür her şey
İlahi aşk dedim mecnun gibi sevdim
Bir şehir bin şiir kül oldu görmedim
Ermiş oluyor da insan bu yolda, kavuşamıyor
Bir umuda tutunup bazen kader deyip
Kaç kere aldanıp derde düşüp ağladık
İnsan en çokta aşka inanıyor
Zor kalsam da gitsem de olmuyor
Çok sevdim seni ben canım yanıyor
Zor yalanlar ayrılıklar arasında
Her bir şeyin adı şimdi unutmak mı oldu Leylaaa…