SANKİ BİR HALKIN

Anlatırken seni birden bozulur diksiyonum
Gittiğin o günden beri kâbuslarım bitmiyodur
Ahlaksız bir kargaşa ortasında kayboluruz
Sonra biter tüm filmler sen gidersin ay tutulur

Belki bir derde bir deva bulunur ardından serinler damarlar, ezilir yalanlar
Utanmicak aynalar ve kalanlar bir daha asla acı çekmeyecek
Hatta gülümseyecek dudaklar
Gel gelelim bana hasret çöker birden

Bir de rezaletin tırmandığı yokuşlardan umutlar yuvarla
Vücudumda büyük izler taşıyorken gözlerimde erozyon var
Betimleyen hiç bir cümlem güzel olmaz
Ölümden hüzün olmak
Bir yudumda sarhoş olmak kadar imkansızdır artık şimdi tekrar aşık olmak
Acına bağışıklık kazanmak, giderek azalmak

Bana bilmediğim bir şey anlat (Anlat!)
Yorgun düştüm en başından anlat (Anlat lan!)
Yeter bu kaçıncı imtahan bak
Yangının tam ortasında yakınmadan yanmaktan bıkmak (Bıkmak!)
Tüm şarkılar ahmak. Gözlerinin ertesinde doğru yoldan sapmak
İnancımı bir kenara bırakmak ve sonrasında her cümlene tapmak
Cennetinde yanmak


"Bu ne cürret!" der şimdi sadakatin şeytanı
"Bu kadar da olmaz!" diyor anne, kardeş, arkadaşım
Kontrolünü kaybettiğim duygular başkalaşır
Bir insanın bir insana duyduğu şu aşka bakın!

Sanki bir halkın tüm özgürlük umutları
Başka bir baharda tekrar filizlenir ve arda kalır
Patlar cam dünya göğe şarkılar saplanır
Şiirler kanar dört yanımda kurtulcaz yardım alıp

Olmadığının farkındayım, her dakika aklımdasın
Tabutlar kaldırılır ve çocuklar kandırılır
Yaralar sardırılır bir yenisi eklenir sabahında
Acısı tattırılır, herkes mi onu andırır?!

Güzel bir masal anlat, bir bayram günü mesela
Birbirine girmiş saç sakal üstüm başım paramparça
Gözlerim boş bakar bir şarkı başlar en sondan
Saplanan tüm ihanetler arkamızdan el sallar!