ŞİİR
VOLKAN KONAK
Bana memleket, bana su, bana tat, bana uyku, bana rüzgar
Gibi gelen sevgilim gülüşünü küçük bir çocuktan alan
Yastıkta başını bıraktığı ize kurban olduğum eser durursun hafızamda
Ve orda hiç bir şey yok senden önceme ve sana ait olmayan
Son hayalım, ne güzel şey seni sevmek elleri küçük sevgilim
Ne güzel şey seni hatırlamak etimde soğuk kara saplı bir bıçak
Gibi değil hasret ateşiyle dövülmüş sımsıcak bir demir gibi
Ne güzel şey düşünmek seni bunca kalabalıkta
Ve bunca yorgunluklarımın İçinde
Son hasretim, sana olan hudutsuz sevdamı
Manolya kokulu başını kollarımın arasına alıp
Senin o memleket gözlerine saatlerce bakmalıyım ki anlatabileyim
Senin yanı başında ve şefkat o dolu göğsünde uyumalıyım
Çünkü ben senin her yanın çiçek açmış, yemişlerle dolu
Fidana benzeyen güzel yüzüne hasret yaşayamam
Son sözüm, keşke bu gece bi' gelincik çiçeği
Takabilseydim yakana Karadeniz bahçelerinden
En güzel bestelerimi yalnız sana söyleyebilseydim bu gece
Mehtap uyanamadan güne merhaba diyebilseydim, okyanus kalbimde
Bir yelkenli gibi sarhoş olup sahillere vurabilseydim
Açmaya duran gülüm, işitiyor musun beni?
Ustamın deyimiyle, şu kâinat denen nesnenin içinde
En çok sevdiğim yürek, üzerine en çok titrediğim insan kalbi
Senin göğsünün içine takılı olanıdır
Anası bana bir oğlancık doğurdu kaşsız, sarı bir oğlan
Masmavi kundağında yatan bir nur topu, üç kilo ağırlığında
Benim oğlan dünyaya geldiği zaman çocuklar doğdu Kore'de
Sarı ayçiçeğine benziyorlardı, MacArthur kesti onları
Gittiler ana sütüne bile doymadan, benim oğlan dünyaya geldiği zaman
Çocuklar doğdu yunan zindanlarında babaları kurşuna dizilmiş
Bu dünyada birinci görülecek şey diye demir parmaklığı gördüler
Benim oğlan dünyaya geldiği zaman çocuklar doğdu
Anadolu'mda mavi gözlü, kara gözlü elâ gözlü bebeklerdi
Bitlendiler doğar doğmaz kim bilir, kaçı sağ kalır mucize kabilinden
Benim oğlan benim yaşıma bastığı zaman, ben bu dünyada olmayacağım
Evet ama harikulâde bir beşik olacak dünya siyah, beyaz, sarı
Bütün çocukları sallayan mavi atlas döşeli bir beşik
Son hayalım, son hasretim, son sözüm, nar tanem
Yutkunuşum, uyanışlarımın en güzeli
Kadınım benim, kadınım, kadınım, kadınım benim
Gibi gelen sevgilim gülüşünü küçük bir çocuktan alan
Yastıkta başını bıraktığı ize kurban olduğum eser durursun hafızamda
Ve orda hiç bir şey yok senden önceme ve sana ait olmayan
Son hayalım, ne güzel şey seni sevmek elleri küçük sevgilim
Ne güzel şey seni hatırlamak etimde soğuk kara saplı bir bıçak
Gibi değil hasret ateşiyle dövülmüş sımsıcak bir demir gibi
Ne güzel şey düşünmek seni bunca kalabalıkta
Ve bunca yorgunluklarımın İçinde
Son hasretim, sana olan hudutsuz sevdamı
Manolya kokulu başını kollarımın arasına alıp
Senin o memleket gözlerine saatlerce bakmalıyım ki anlatabileyim
Senin yanı başında ve şefkat o dolu göğsünde uyumalıyım
Çünkü ben senin her yanın çiçek açmış, yemişlerle dolu
Fidana benzeyen güzel yüzüne hasret yaşayamam
Son sözüm, keşke bu gece bi' gelincik çiçeği
Takabilseydim yakana Karadeniz bahçelerinden
En güzel bestelerimi yalnız sana söyleyebilseydim bu gece
Mehtap uyanamadan güne merhaba diyebilseydim, okyanus kalbimde
Bir yelkenli gibi sarhoş olup sahillere vurabilseydim
Açmaya duran gülüm, işitiyor musun beni?
Ustamın deyimiyle, şu kâinat denen nesnenin içinde
En çok sevdiğim yürek, üzerine en çok titrediğim insan kalbi
Senin göğsünün içine takılı olanıdır
Anası bana bir oğlancık doğurdu kaşsız, sarı bir oğlan
Masmavi kundağında yatan bir nur topu, üç kilo ağırlığında
Benim oğlan dünyaya geldiği zaman çocuklar doğdu Kore'de
Sarı ayçiçeğine benziyorlardı, MacArthur kesti onları
Gittiler ana sütüne bile doymadan, benim oğlan dünyaya geldiği zaman
Çocuklar doğdu yunan zindanlarında babaları kurşuna dizilmiş
Bu dünyada birinci görülecek şey diye demir parmaklığı gördüler
Benim oğlan dünyaya geldiği zaman çocuklar doğdu
Anadolu'mda mavi gözlü, kara gözlü elâ gözlü bebeklerdi
Bitlendiler doğar doğmaz kim bilir, kaçı sağ kalır mucize kabilinden
Benim oğlan benim yaşıma bastığı zaman, ben bu dünyada olmayacağım
Evet ama harikulâde bir beşik olacak dünya siyah, beyaz, sarı
Bütün çocukları sallayan mavi atlas döşeli bir beşik
Son hayalım, son hasretim, son sözüm, nar tanem
Yutkunuşum, uyanışlarımın en güzeli
Kadınım benim, kadınım, kadınım, kadınım benim
