YENİDEN
CEM ADRİAN
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(Yeniden, yeniden)
Gülümsedim göğe, varmışçasına umudum
Yalnız başına gitmek cesaret isterdi, korktum ve bile bile yanlışlarıma tutundum (yeniden)
Saf suya süründüm, kirli kaldı ruhum arzuya büründüm
Merhem olmaktı hayalim yaralara, olmadı savaş oldum mermi oldum namluya sürüldüm
Yandı yaralı yazı yeniden
Yazdı yaramı yazgım aman aman
Vurdu yeminlerini biliyorum
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Sessiz kaldım, düştüğüm o derin çukurun dibinde
Kayboldum, kimsenin bilmediği bir gökyüzünde
Güçlü kaldım ayakta
Tutundum daha sıkı tutundukça, ellerimi kanatan o keskin umuda
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Uçacak kalbimin kuşları)
(Açacak kırılan kanatları)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Uçacak kalbimin kuşları)
(Açacak kırılan kanatları)
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(Yeniden, yeniden)
Gülümsedim göğe, varmışçasına umudum
Yalnız başına gitmek cesaret isterdi, korktum ve bile bile yanlışlarıma tutundum (yeniden)
Saf suya süründüm, kirli kaldı ruhum arzuya büründüm
Merhem olmaktı hayalim yaralara, olmadı savaş oldum mermi oldum namluya sürüldüm
Yandı yaralı yazı yeniden
Yazdı yaramı yazgım aman aman
Vurdu yeminlerini biliyorum
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Sessiz kaldım, düştüğüm o derin çukurun dibinde
Kayboldum, kimsenin bilmediği bir gökyüzünde
Güçlü kaldım ayakta
Tutundum daha sıkı tutundukça, ellerimi kanatan o keskin umuda
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Bilirim anlamak zor, kalmamak zor, gidenleri anmamak zor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Beni yazlara sor, ayazlara sor, şu kirli beyazlara sor
Yeniden uyanıp güne başlamak zor
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
Yeniden, yeniden, yeniden
Yeniden, yeniden, yeniden
Uçacak kalbimin kuşları
Açacak kırılan kanatları
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Uçacak kalbimin kuşları)
(Açacak kırılan kanatları)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Yeniden, yeniden, yeniden)
(Uçacak kalbimin kuşları)
(Açacak kırılan kanatları)
